Valentia Mediaevalis : Tras la pista de Jaime I: Un curioso nombre elegido por la gloria de Dios...
Este blog está registrado en la Biblioteca Nacional de España con el número de ISSN 2603-8714

miércoles, 21 de febrero de 2018

Tras la pista de Jaime I: Un curioso nombre elegido por la gloria de Dios...



 La noche del 1 al 2 de febrero del año 1208, en la casa de la familia Tornamira, en Montpellier, nacía Jaime I, conocido más tarde con el sobrenombre de "el Conquistador", quien sería rey de Aragón, de Valencia y de Mallorca, conde de Barcelona y de Urgell, Señor de Montpellier, vizconde de Carlandés y de Fenolleda, y barón de Omeladés

Fue el propio rey quien contaba en su Llibre dels Fets como fue engendrado, la mala relación entre sus progenitores, y como el aragonés Guillén de Alcalá, pidió a Pedro I que fuera a Mireval para visitar a su mujer  María de Montpellier, y esa misma noche, la del 6 al 7 de mayo del año 1207, engendraron al futuro heredero:

 Ara comptarem en qual manera nos som engenrats, e en qual manera fo lo nostre neximent. Primerament en qual manera fom engenrats nos: Nostre pare lo Rey en P. no uolia ueser nostra mare la Reyna, e endeuench se que una uegada lo Rey nostre pare fo en Lates, e la Reyna nostra mare fo en Mirauals. E uench al Rey ·I· rich hom per nom en ·G· Dalcala, e pregal tant quel feu uenir a Mirauals on era la Reyna nostra mare. E aquela nuyt que abdos foren a Mirauals, uolch nostre Senyor que nos fossem engenrats.

Poca documentación podemos aportar sobre este hecho, y sobre las leyendas que se ciernen sobre el nacimiento del rey Conquistador.

Pero, ¿Qué motivó a Pedro II a mantener relaciones con una mujer a la que odiaba y con la que no tenía prácticamente ningún tipo de relación? ¿Fue realmente Jaime su nombre? ¿Qué nos cuenta la documentación...?

Retrato de Jaime I el Conquistador



Algunos historiadores como Martín Alvira Cabrer, piensan que tras perder el control sobre Montpellier y ver como poco a poco se iba alejando la posibilidad de su matrimonio en Tierra Santa con María de Montferrato, heredera de Jerusalén, Pedro II veía como  sus posibilidades de tener un heredero se alejaban, mientras que otros como Martin Aurell, se preguntan directamente si en realidad  Pedro II necesitaba tener ese hijo para acelerar de este modo la anulación de su matrimonio con María de Montpellier.

Además también tenemos que pensar, tal y como apunta el historiador Martín Alvira Cabrer, en los intereses de su madre, María de Montpellier. En caso de que esta no tuviera ningún descendiente, toda su herencia pasaría a manos de su hermanastro Guilhem IX, con el que la relación era francamente mala.

Lo cierto es, que volviendo al tema que nos ocupa, no sabemos ni por asomo quién contó a  Jaime I como fue engendrado, de que manera, y la forma tan peculiar con la que su madre eligió su nombre.

Sobre el Aragonés Guillém de Alcalá, sabemos que fue un hombre cercano a Pedro II. Alvira Cabrer lo documenta junto al rey en varias cartas reales otorgadas desde el año 1198, así como en la campaña de Ademuz en el año 1210, y en el viaje que el monarca realizó a Tolosa en el año 1213. Sin embargo no ha conseguido poder documentarlo junto a Pedro II en Lattes en mayo del año 1207.

Tras su nacimiento, María de Montpellier, y siempre según el Llibre dels Fets, ordenó que llevaran al recién nacido a la iglesia de Santa María de les Taules, donde  escucharon un Te Deum. De allí, marcharon hasta la iglesia de Sant Fermí, donde escucharon esta vez el Benedictus Dominus Deus Israel:

E quan la Reyna nostra mare se senti prenys, entrassen a Montpestler. E aqui uolch nostre Senyor que fos lo nostre naximent en casa daquels de Tornamira ' la uespra de nostra dona sancta Maria Candaler. E nostra mare sempre que nos som nats enuians a sancta Maria, e portaren nos en los braces, e deyen matines en la esglesia de nostra Dona: e tantost con nos meseren pel portal cantaren: Te Deum laudamus. E no sabien los clergues que nos deguessem entrar alli: mas, entram quant cantauen aquel cantich. E puys leuaren -13- nos a sent Fermi e quant aquels quins portauen entraren per la esglesia de sent Fermi, cantauen: Benedictus Dominus Deus Israel.

Folio IIIv del Llibre dels Fets donde se narra como fue engendrado Jaime I y como recibió su nombre.


María de Montpellier decidió finalmente elegir el nombre de su hijo mediante el sortes apostolem, un ritual conocido como "la suerte de los apósoles", rito en el que se encendían doce cirios, cirios que contenían cada uno de ellos el nombre de un apóstol. El heredero de María de Montpellier y de Pedro II recibiría el nombre que estuviera inscrito en el cirio que más tiempo ardiera. Finalmente el cirio con el nombre de Iacobus, Santiago, ardió tres días más que el resto:

E quan nos tornaren a la casa de nostra mare, fo ella molt, alegra daquestes prenostigues quens eren esdeuengudes. E feu fer ·XII· candeles totes de ·I· pes e duna granea, e feules encendre totes ensemps, e a cada una mes sengles noms dels apostols, e promes a nostre Senyor que aquela que pus duraria, que aquel nom auriem nos. E dura mes la de sent Jacme be ·III· dits de traues que les altres. E per aço e per la gracia de Deu haurem nos nom en Jacme. 

Sin embargo, es curioso que nadie se hubiera dado cuenta de un interesante detalle. Tal y como apunta Alvira Cabrer, hasta el nacimiento de Jaime, ningún rey había llevado el nombre de Iacobus, a pesar de ser el patrón de España.

Pero si unimos este hecho al relato de Jaime en el Llibre dels Fets, donde como hemos visto nos decía que  per aço e per la gracia de Deu haurem nos nom en Jacme, es decir, que por esto, y por la gracia de Dios, su nombre fue Jaime, podemos deducir tal y como apuntaba el historiador y especialista en la materia Stefano María Cingolani, que esta narración de Jaime I no intentaba más que resaltar el milagroso y oportuno nacimiento del futuro rey, tal y como oportuna y milagrosa fue la presencia del Apóstol en la batalla de las Navas de Tolosa, y anteriormente en la batalla de Clavijo.

¿Pero cual fue realmente el nombre del hijo de Pedro II y María de Montpellier? ¿Qué nos aporta la documentación?

El primer diploma en el que vemos documentado a Jaime I es en el testamento hecho por su madre María de Montpellier en el monasterio de Aniane el 28 de agosto del año 1209, donde aparece con el nombre de IacobumJacobum, filium meum, heredem instituo in omnibus que secundum Deum habeo vel habere debeo (R.A.H. Colección Salazar y Castro, Apéndice. legajo. D, carpeta. 9, n° I. Sign. gral. 9/1641.)

Testamento de María de Montpellier.


Sin embargo existen dos documentos posteriores, donde el nombre del hijo de Pedro II de Aragón y María de Montpellier cambia totalmente.

El primero de estos documentos está fechado en la población leridana de Agramunt, en febrero del año 1210, y se encuentra signado con el número 378 en el registro de la Cancillería del Archivo de la Corona de Aragón.

Ya en ese fecha y contando Jaime I con tan solo 2 años de edad, Pedro I el Católico y la condesa de Urgell, Elvira de Subirats, llegaban a un acuerdo para casar al joven Jaime con Aurembiaix, hija de Elvira.

Debemos tener presente que Aurembiaix era la única heredera de Ermengol VIII, quien había fallecido en el año 1209, dejando viuda a la condesa Elvira. Aunque en aquella fecha Pedro II  tan solo había visto a su hijo una sola vez, a mediados de noviembre de 1209, el pequeño Jaime ya jugaba sin saberlo, un  papel importante dentro de las negociaciones y ambiciones políticas de su padre.

Curioso y poco conocido es por otra parte, como aparece Jaime I documentado en este primer manuscrito, ya que aparece nombrado con la inicial "P" de Petro (filio vestro P[etro], domino Montispessulani).

El segundo de los documentos está redactado casi un año después, el 27 de enero del año 1211 en la iglesia de Saint Nasari de Masol. En este documento que se encuentra en el Archivo de la Corona de Aragón, Cancillería, pergaminos de Pedro I, número 379, Pedro II el Católico, prometía a Simón de Monfortconde de Leicester y vizconde de Besièrs y Carcassona, casar a su hijo el infante "P."(Petro), con su hija Amiçie, además de poner a su hijo y a la ciudad y el señorío de Montpellier bajo la custodia del cruzado hasta que Jaime I cumpliera los dieciocho años.

Pedro II necesitaba de algún modo acabar con la cruzada que se estaba llevando contra los albigenses, y una vez más, el hijo del rey era utilizado como  peón en una partida de ajedrez. Jaime pasaba de Montpellier a Carcassone.

Vemos en este documento como nuevamente Jaime I aparece nombrado con la inicial "P" de Petro o Petrus.  ¿Quizás se trasladaron las desavenencias entre sus padres incluso al nombre del futuro rey? Es probable.

Tal y como afirma Alvira Cabrer al respecto, "...es probable que Jaime tuviera dos nombres o que cada progenitor utilizara uno: su madre el elegido por Dios; su padre el determinado por la tradición patrilineal de nombrar al primogénito como al padre".

Debemos tener en cuenta en este momento la forma en la que murió Pedro II. El rey vencedor en las Navas de Tolosa, el apodado el "Católico", moría como un hereje defendiendo a sus vasallos. ¿Quién querría portar entonces el nombre de un hereje? ¿Por qué tanto afán en mostrar el nombre de Jaime, el apóstol Santiago, vencedor de las Navas y de Clavijo, como el nombre del sucesor de Pedro II?,  y además por la gloria de Dios...

De hecho, en la primera versión de la Gesta Comitum Barchinonensium, escrita en el año 1214, el hijo de Pedro II y María de Montpellier aparece citado como "Petrus Iacobi"...



Gesta Comitum Barchinonensium


Por su interés tanto para curiosos como para investigadores, transcribimos a continuación los tres documentos antes citados, tres documentos de gran valor para conocer como y de que manera de forjó quien un día fue conocido como el Conquistador.



Testamento de María de Montpellier.
R.A.H. Colección Salazar y Castro, Apéndice. legajo. D, carpeta. 9, n° I. Sign. gral. 9/1641.
 29 de agosto del año 1209.

In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti. Anno Incarnationis Domini M° CC° VIIII°, mense iulio. Ego, Maria, Aragonum Regina et domina Montispessulani, quondam Guillelmi Montispessulani et domine Imperatricis, eius uxoris, [filia], in mea bona memoria et in ultima voluntate mea, sic dispono et ordino testamentum meum sive ultimam voluntatem meam.  
In primis, animam meam et corpus meum Deo et Béate Marie dono et reddo. Corpus meum sepeliri volo in cimiterio Sancte Marie Vallismagne, nisi aliter ordinavero, cui ecclesie lego M sol. et annuatim C sol. ad refectionem monachorum in die obitus mei. 
Retineo super redditus del esmer M sol. in perpetuum solvendos singulis annis in festo Sancti Michaelis, ex quibus solvantur semper predicti C solidi. Hos M sol. accipiant auctoritate mea semper in festo Sancti Michaelis abbas Vallismagne et prior Sancti-Firmini, et distribuant sicut infra ordinabitur : Priorisse Sancti Felicis de Montecervio, C sol ; Priorisse de Recluso, C sol ; Priorisse de Annonenca C sol. ; Abbati Aniane, C sol ; Abbati Sancti Guillelmi, C sol ; Abatisse de Sancto Genesio, L sol. ; Priori de Caciano, L sol ; Priori Valliscrose, L sol ; Heremitis de Monte Arberone, L sol ; Bernardo de Cercio, capellano, semel in presenti CC sol, et quandiu vixerit L sol ; post eius mortem accipiat eos semper prior domus Cartuxiensis que est in episcopatu Uceciensis, que dicitur Vallisbona. Domui Vallismagne, que est apud Montempessulanum, lego de his M solidis L sol. in adiutorium convivii quod annuatim fatiunt abbatibus Cisterciensis Ordinis. Sancte Marie de Ripa, que est prope fabricam, L. sol. 
Nutrici mee, quandiu vixerit, L. sol. ; post eius mortem distribuantur a predictis abbate scilicet et priore.  
Hec omnia perpetuo solvantur a predictis et ipsi mea et sua auctoritate percipiant hos M sol. del esmer Monstispessulani super quod hoc eis dono. Hoc ordinamento servetur perpetuo nisi aliter ordinavero. 
Hoc enim retineo ut possim, Sancto Petro de Magalona lego M sol. Sancto Firmino, C sol ; Santé Marie de Montepessolano, C sol. et unam ymaginem, V marchi argenté pro filio. Hospitali Sancti Spiritus, C sol ; Hospitali Rotberti, L sol ; Hospitali Sancti Guillelmi, L sol ; Hospitali Sancti Egidii, XX sol. quod est in Montepessolano, Singulis ecclesiis Montispessolani X sol ; leprosis qui stant iuxta pontem de Les, XX sol ; Vitali, capellano meo, CC sol ; Sancto Antonio, C sol ; Vallibone, que est in episcopatu Uceciensis, CL sol ; Ecclesie Sancte Marie de Castello, lego C sol ; et quod pater meus ordinavit et statuit de ea confirmo et precipio ut fiat. Sancte Marie de Doa, C sol ; Sancto Romano, C sol. et unum bovem. Sancte Marie de Valleviridi, C sol. et unum bovem. 
Jacobum, filium meum, heredem instituo in omnibus que secundum Deum habeo vel habere debeo, et iuste, excepto quod aliis assignavero. Maiddam, filiam meam, heredem instituo in C marchis argenté, et Petronam in LX, quas percipiant de CC quas pater earum mihi debet et his eas contentas esse volo de omnibus [bonis] meis. De XL que supersunt lego domui de Follencs XX et alias XX abbatisse de Favars. Si Jacobus, filius meus, impubes vel post sine liberis vel sine testamento decesserit, substituo ei Raimundum Gaucelmum de Lunello, et Raimundo, Raimundum de Rocafolio, et illi Berengarium Guillelmi. In quo casu volo ut omnia prescripta legata et alia duplicentur, scilicet si substitutio locum habuerit ; in quo casu retineo super l'esmer MM sol. accipiendos et distribuendos a predicto abbate et priore. Precipio ut Jacobus, hères meus, vel ei substitutus, solvat omnia legata mea et débita et patris mei. Item precipio ut omnibus personis et domibus religiosis iura sua conservet et eos defendat pro posse suo. Guillelmo, fratri meo, domine Agnetis filio, lego CCC marchas argenti si aliud ab herede [meo] non petierit ; alioquin habeat quod de iure poterit habere. Unicuique fratrem eius lego MM sol. ; Adalaicie, sorori eius, C marchas argenti. 
Hermesendi et Guillelme, que mihi serviunt, lego cuique M sol. Hec pro omnibus. Marie, nutrici mee, CCCC sol. ; Ana de Porz, CCC sol. Ana Favariza, CC sol. Domine Pétronille, M sol. Cecilia habeat super l'esmer M sol. si non est solutum ei, et ultra CCC sol.  
Clementie, amite mee, lego et dono M sol. singulis annis in omni vita sua, etiam si se monachaverit, super leddam vel super balnea Montispessulani, prout elegerit. Item ei dono castellum de Miravalle in omni vita sua, cum iure suo, et post ipsam Ordini Cistercio, et ipsa possit ibi facere monasterium monialium si de iure poterit.  
Saure, filie Raimundi de Rocafolio, lego ad maritandum MM sol. Filiole mee, Raimundi de Centrairanicis filie, lego D sol. Esclarmunde, filie domine Burgundie D sol. Aibeline, CCC sol. ut sit in ordine. 
Rogo heredem meum quatinus infra Villi dies post mortem meam vel post testamenti recitationem pascat tria milia pauperes et infra annum faciat celebrari tria milia missas et teneat honorifice omni tempore unum sacerdotem.  
Clunecheto lego L sol.  
Jacobum, filium meum, dimit[to] in custodia Dei et Béate Marie et in potestate domini Petri, regis Aragonum, patris sui, et volo ut Templum recipiat filium meum et custodiat, donee ei illum reddat. Rogo dominum Petrum, regem Aragonum, ut filium et terram custodiat in bona fide et diligat homines Montispessulani pro Deo et pro filio. Omnes predictarum domorum abbates, priores, abbatissas et rectores et priorissas rogo ut pro anima mea et parentum meorum intercédant et in spiritualibus domorum suarum me recipiant ; specialiter rogo illos quibus annuatim lego ut similiter annuatim in die obitus mei [perpetuo] intercédant pro me et scribatur in libris omnium dies obitus mei.  
Et quia filius meus infans est, volo ut omnes redditus meos recipiant Raimundus Airas et Jo(hannes) Lucias et P(etrus) Lobez et B. de Montaniaco et Guillelmus Rosellus, et solvant prescripta legata mea et alia débita mea ; et Raimundus Airadi custodiat terram proborum hominum consilio [eorum, scilicet qui diligunt infantem] et domini Regis, et omnes fatiant ut prescripti M sol. quos retineo super l'esmer nunc et semper solvantur predictis gadiatoribus, scilicet, abbati Vallismagne et priori Sancti Firmini, ut per eos semper distribuantur.  
Precipio et rogo ut omnes milites et alii omnes Montispessulani et omnium castellorum qui pertinent ad Montempessulanum teneant Jacobum, filium meum, pro domino et ei sicut domino vera promittant et observent fidelitatem semper. Predicti V, scilicet, Raimundus Airas et Jo(hannes) Lucias et P. Lobez et B. de Montaniaco et Guillelmus Rosellus, reddant rationem de omnibus redditibus meis et de legatis et debitis abbati Vallismagne et Magistro Milicie Montispessulani, vel, uno absente, alteri.  
Suprascriptiones et rasure que superius sunt, emendandi causa, non dolo facte sunt.  
Acta sunt hec V kalendas augusti, in camera abbatis Aniane, apud Montempessulanum, ubi domina morabatur regina.
Ego, Bernardus Richetus, subscribo testamento regine.
Ego, Bernardus Austrinus, subscribo testamento regine.
Ego, B(ernardus), prior, subscribo pro Guillelmo de Claromonte, testamento regine.
Ego, Vitalis, sacerdos, subscribo testamento regine. 
 
(Au dos) :
Ego, B(ernardus), prior Vallismagne, interfui testamento domine Marie regine, et subscribo (signum). Ego, Petrus de Campo, subscribo testamento regine
Ego, B(ernardus), prior, subscribo testamento regine pro Raimundo de Cetranicis (signum).
Ego, R. Raterra, subscribo testamento regine.
Ego, Guillelmus de Floregia, scripsi testamentum domine Regine et nunc subscribo (signum). (Signum)
Ego, Petrus Bruni, subscribo testamento regine.
 
MCCVIIII  TESTAMENTUM DOMINE MARIE, DOMINE MONTISPESSULANI. 




Acuerdo de matrimonio entre Pedro II de Aragón y Elvira condesa de Urgell, para sus hijos Jaime y Aurembiaix.
Archivo de la Corona de Aragón. Cancillería. Pergamino número 378.
Febrero del año 1210.

(A) Manifestum sit omnibus quod Ego Alvira, Dei gratia Comitissa Urgelli, bono animo et spontanea voluntate, consilio et assensu et voluntate dompni Petri Episcopi Urgelli et G[uillelmi] Vicecomitis Cardone, R[aimundi] Fulconis, R[aimundi] de Montecatano, P[etri] et B[eren]g[arii] de Podioviridi, G[uillelmi] de Petra alta, R[aimundi] / Gaucerandi, Hugonis de Turre rubea et plurium aliorum baronum Urgellensis Comitatus, consilio et deliberatione proborum hominum Acrimontis et aliorum locorum eiusdem Comitatus, dono et trado vobis domino P[etro], Dei gratia Regi Aragonum et Comiti Barchinone, filiam meam et domini Ermengaudi, bone memo/rie Comitis Urgelli mariti mei, nomine Aurembiaix matrimonialiter copulandam filio vestro P[etro], domino Montispessulani, statim cum uterque etatem habuerit matrimonium legitime contrahendi. Et dono dicte filie mee et trado et dicto filio vestro futuro marito suo in dotem totum Comitatum Urgelli cum castel/lis et villis et forciis et edificiis suis que ad eum de iure pertinere noscuntur, cum militibus et universis et hominibus et feminis qui ibi sunt vel erunt ad ipsum Comitatum pertinentibus et cum omnibus aliis ad predictum Comitatum pertinentibus aliquo iure vel ratione vel modo. Et hoc Comitatum cum omnibus iuribus et pertinentiis suis et militibus / et hominibus et feminis trado in presenti vobis domino P[etro] Regi Aragonum et vos in plenam et corporalem possessionem, istorum omnium induco et de meo posse in vestram plenariam potestatem integre trado, transfero et transmitto. Promitto itaque ego dicta Comitissa non coacta nec circumventa in aliquo, in fide et legalitate mea vobis domino / P[etro] Regi et prenominato filio vestro hec omnia attendere et complere bona fide et sine aliquo ingenio, et quod nunquam per me vel per aliquam interpositam personam contraveniam aliquo modo.
Ad hec nos P[etrus] Rex hec omnia laudantes et concedentes et corde bono recipientes, convenimus vobis A[lvire] Comitisse Urgelli dictum / filium nostrum P[etrum] dominum Montispessulani dare maritum filie vestre nomine Aurembiaix, cum uterque etatem habuerit matrimonium legitime contrahendi. Et damus eidem filie vestre in sponsalicium sive in donationem propter nuptias totum Comitatum Palariensem et Cervariam et Camarasam et Cu/bels cum omnibus terminus et pertinentiis suis et cum omni iure et dominio quod in predicto Comitatu et prenominatis castellis et villis et eorum terminis habemus et habere debemus ulla ratione, habenda et tenenda hec integre et sine aliqua contrarietate pro sponsalicio suo. Convenimus etiam predicta omnia attendere et com/plere bona fide et sine aliquo malo ingenio vobis dicte Comitisse et filie vestre prenominate, promittentes quodneque per nos neque per interpositam personam contra hec vel horum aliquid veniamus, et recipientes de hoc toto vos in feminam, a vobis facto nobis hominio junctis manibus. Ad indicium autem / maioris securitatis et firmitatis damus vobis et filie vestre pro hiis omnibus attendendis penitus et complendis juratores de Aragonum dilectos et fideles nostros Garssiam Romei, Blascum Romei, Sanccium de Antilone, Azcennarium Pardi, Martinum de Caneto, Arnaldum de Alascuno, Attonem de / Fozces, Guillelmum de Alcalano, Matalonem et Furtunium Valerii, et de Catalonia, Guillelmum Vicecomitem Cardone, Hugonem de Mataplana, R[aimundum] Gaucerandi, R[aimundum] de Montecatano, G[uillelmum] de Cervilione, G[uillelmum] R[aimundi] senescalcum, R[aimundum] de Cervaria iuniorem, Hugonem de Turre rubea, R[aimundum] Alamanni et / A[rnaldum] de Timor, qui hec omnia nobiscum et sine nobis compleant et compleri et attendi faciant bona fide ut dictum est.
Et nos predicti omnes Aragonenses et Catalani promittimus bona fide vobis domine A[lvire] Comitisse Urgelli et filie vestre A[urembiaix] sub hominio quod vobis presentialiter facimus et sacramento sanctorum quatu/or Evangeliorum, mandato domini Regis a nobis corporaliter facto, quod universa supradicta compleamus et attendi et compleri faciamus fideliter posse nostro et bona fide sine aliquo malo ingenio.
Hoc etiam utriusque partis assensu et voluntate est positum et adiectum, ut si aliquo casu inter predictos dictum matrimonium / non consumaretur, vel consumato matrimonio dictam filiam Comitis et Comitisse Urgelli decedere contigeret sine liberis, testamentum Ermengaudi predicti quondam Comitis Urgelli compleretur et observaretur omnino, ita tamen quod P[etrus] Rex Aragonum haberet super predictum Comitatum Urgelli et omnia que ad eum pertinent / omnia illa quecumque et qualiacumque dicta Comitissa Urgelli habet super eodem ComitatuUrgelli ratione legati et donationis viri sui, sicut in testamento eiusdem viri sui E[rmengaudi] Comitis Urgelli plenius continetur, et in carta inde domino Regi ab ipsa Comitissa facta melius habetur. Et si forte idem Rex aliquid de ipso Comitatu / Urgelli pignori obligatum redimeret vel adquietaret, habeat illud totum super toto eodem Comitatu, donec successor de iure veniens illud quantumcumque esset et totam peccuniam quam dictus Rex super eundem Comitatum Urgelli pro certo se monstraret habere, ipsi Regi vel cui ipse mandaret verbo vel scripto / habeat sine aliqua diminutione soluta. Convenientie autem facte inter E[rmenagudum] quondam Comitem Urgelli et G[uillelmum] vicecomitem Cardone excipiuntur ab hiis et intelliguntur esse salve sicut in instrumentis inde confectis et divisis per alfabetum constat esse contentum.
Sig[signo]num domine Alvire Dei gracia Comitisse Urgellis, que hoc laudat etfirmat et firmari rogat.
Signum [signo] Petri Dei gracia Regis Aragonum et Comitis Barchinone, qui hoc firmo et concedo et firmari rogo.
S[signo]num Garssie Romei. S[signo]num Blaschi Romei. S[signo]num Sanccii de Antilone. S[signo]num Azcennarii Pardi. S[signo]num Martini de Caneto. S[signo] num Arnaldi de Alascuno. S[signo]num Attonis de Fozces. S[signo]num Guillelmi de Alcalano. S[signo]num Matalonis. S[signo]num Furtunii Valerii. / S[signo]num Guillelmi vicecomitis Cardone. S[signo]num Hugonis de Mataplana. S[signo]num R[aimundi] Gaucerandi. S[signo]num R[aimundi] de Montecatano. S[signo]num G[uillelmi] de Cervilione. S[signo]num G[uillelmi] R[aimundi] senescalci. S[signo]num R[aimundi] de Cervaria junioris. S[signo]num Hugonis de Turre rubea. S[signo]num R[aimundi] Alamanni. S[signo]num A[rnaldi] de Timor. /
Ego Petrus, Dei gratia Urgelli episcopus, suscribo1727. Ego R. Urgelli, prior testis, subscribo. Petrus de Josa Urgelli archidiaconus testis, suum nomem subscribi nfecit. S[signo]num A. decani Urgelli testis. S[signo]num Petri Sesse testis. S[signo]num Assaliti de Gudal testis. S[signo]num Guillelmi / de Claris vallibus testis. S[signo]num Petri de Alcalano testis. S[signo]num R[aimundi] Fulconis testis. S[signo]num Berengarius de Podio viridi testis. S[signo]num P[etri] de Podio viridi testis. S[signo]num G[uillelmi] de Podio viridi testis. S[signo]num G[uillelmi] de Petra alta testis. S[signo]num Berengarius de Petra mola testis. S[signo]num P[etri] Balbi testis. / A[rnaldus] de Tolone subscribo cum [signo] Salomone. S[signo]num Bernardi Gelsonensis prepositi.
Ego Ferrarius, notarius domini Regis, hoc scribi feci mandato ipsius loco, die et anno prefixis.



Acuerdo de matrimonio entre Pedro II de Aragón y Simón de Montfort , para casar a sus hijos Jaime y Amiçie.
Archivo de la Corona de Aragón. Cancillería. Pergamino número 379.
27 de enero del año 1211.

(A) In nomine Domini nostri Ihesu Christi. Anno eiusdem .M.º.CC.º.X.º. sexto kalendas februarii. Ego Petrus, Dei gratia Rex Aragonum / et Comes Barchinone, promitto tibi Simoni Comite Leicestrie, Biterrensis et Karcassone vicecomes quod accipiam / et ad presens accipio, sicut melius possum, A[miciam] filiam tuam P[etro] meo primogenito in uxorem, propter / quod eundem filium meum tibi ad custodiendum concedo et cum ipso et pro ipso villam Montempessulani / et ius omne seu possessionem quod vel quam habeo vel habiturus sum in ipsa villa vel eius pertinen/tiis et in omni terra que ad G[uillelmum] dominum quondam Montispessulani, patrem domine M[arie] Regine uxoris / mee, pertinuisse cognoscitur, nomine prefati filii mei seu nomine dicte M[arie] regine uxoris mee / tibi similiter, sicut melius possum, pleno iure concedo, ita videlicet quod auctoritate tua / propria liceat tibi possessionem dicte ville cum omni eius territorio castri et pertinentiis sine mea / vel alicuius pro me contraditione intrare, agere, experiri et excipere contra homines ipsius ville / vel alios qui vellent concessioni huiusmodi contra ire. Hanc autem donationem et concessionem tibi / facio ad usum memorati filii mei quosque fuerit illius etatis, scilicet decem et octo annorum quod terram / possit regere supradictam. Insuper, quod supradicta omnia observabo bona fide et sine fraude / et malo ingenio, et faciam observari. Confiteor tactis sacrosanctis Evangeliis me / iurasse, idem Guillelmus de Cervaria et Petrus Aones iurarunt.
Similiter ego Simon Comes Leicestrie / promitto quod prefatam filiam meam dabo supradicto filio vestro domini Regi P[etri] primogenito in uxo/rem, et villam Montispessulani cum omni iure et pertinentiis eius et omni terra que sicut superius dictum / est ad G[uillelmum] dominum quondam Montispessulani pertinuisse cognoscitur, si possessionem fuero assecutus bo/na fide custodiam et gubernabo ad usum et utilitatem ipsius pueri filii vestri, ita tamen quod nullo / umquam tempore vobis vel ipsi de proventibus ville vel castrorum seu terre predicte tenear reddere rationem, / sed pro expensis dicti pueri vel domine Regine si fuerit mecum vel in ipsa villa penitus computen/tur. Preterea supradicta omnia fateor me iurasse, ex parte mea iurarunt vicecomes de Ungiis1925, Guido / de Luceio, Guillelmus de Pratellis, Lucas filius Johannis. Hec pactio facta fuit coram viris ve/nerabilibus archiepiscopo Arelatense, Uticensis apostolice sedis legato, Avinionense, Tholosa/nensi episcopis, abbate Cister apostolice sedis legato, et G. et Arnaldo fratribus Cister et B[ernardo] Amelii / et Columbo notario domini Regis Aragonum et R[oberto] Malo vicino. Ad maiorem autem predictorum / omnium observantiam, ego memoratus S[imon] Comes Leicestrie presentem cartam feci sigilli mei / munimine roborari. Actum in ecclesia Sancti Nazarii de Mazolio.


No hay comentarios :

Publicar un comentario